Blog: #opendemusea
Ik was laatst bij de plaatselijke drogist. Die heeft zijn zaakjes goed voor elkaar: mooie zaak, veel publiek. “Hoe gaat het bij jou?” vroeg de drogist. Ik legde uit dat het museum al een tijd dicht is, en dat we afgelopen jaar al blij waren met 20 of 25 bezoekers op een middag in ons gebouw van duizend vierkante meter. De drogist schoot in de lach. “En jij mag niet open? Hier komen er op een middag véél meer…”
Ik ging laatst naar het bos. Op de parkeerplaats was het zo druk dat je rondjes moest rijden in de hoop dat iemand vertrok. Bij de afhaal-horeca aan de rand van het bos stond tientallen mensen gezellig te praten met een drankje in de hand. In het bos zelf kon je nog net niet over de hoofden lopen. Het was alsof de avondvierdaagse tussen de bomen doorliep.
Ik reed laatst op de schaats. Op de steiger zaten mensen gezellig zij-aan-zij. Op het ijs stonden groepjes als vanouds bij elkaar en reden honderden liefhebbers die vanuit de wijde omgeving naar ons dorp waren gekomen. Met mijn beperkte techniek was het nog een hele uitdaging om iedereen te ontwijken.
In het museum was het al deze dagen oorverdovend stil. Sinds de eerste lockdown zijn we inmiddels zo’n 160 dagen verplicht dicht geweest. We hebben de koffiecorner gesloten, vier tentoonstellingen uitgesteld, twee tentoonstellingen voortijdig moeten beëindigen en de openings- en einddatum van de huidige exposities tot op heden drie keer verplaatst.
We moeten creatief zijn. We realiseerden een enorm kunstwerk na crowdfunding, we knapten de tuin op met vrijwilligers, we haalden hals-over-kop nieuwe kunstenaars binnen en bedachten kleinschalige activiteiten toen groepsbezoek en evenementen niet meer mochten. We maken filmpjes, optimistische social media-posts, nieuwsbrieven en toekomstplannen. We ‘zoomden’ met vrijwilligers, ruimden alle magazijnen op en deden extra schilderwerk. En we zorgden voor online tickets, tijdslots, spatschermen, extra hygiëne, looproutes, extra schoonmaak, anderhalve meterbordjes en mondkapjesverplichting.
Wij zijn in deze tijd al blij met 25 bezoekers verspreid over een hele middag, maar ook dat mag niet. Want musea zijn ‘niet-essentieel’ en een gevaar voor de volksgezondheid, omdat museumbezoek tot meer ‘reisbewegingen’ leidt. Dat musea ook een heilzame werking hebben, voor afleiding en ontspanning zorgen, daar hoor je niemand over.
Dat musea als potentiële besmettingshaarden worden gezien lijkt mij volstrekt onlogisch, maar de museumwereld berust braaf in haar lot. De landelijke museumvereniging noemt de maatregelen “teleurstellend”, maar haast zich na elke persconferentie te benadrukken dat er toch vooral “begrip” voor is. Waar andere branches actie voeren, zwijgt de sector die als eerste veilig open zou kunnen.
En zo mag u vanaf 3 maart weer naar de kapper, kunt u een tatoeage laten zetten, een massage inplannen en winkelen op afspraak. Maar de musea blijven voor onbepaalde tijd dicht – te risicovol.
“Het perspectief is er”, zei de minister-president deze week. Ik denk niet dat hij ons bedoelde.
Wij snappen dat maatregelen nodig zijn. Wij nemen alle beperkingen op de koop toe. Wij doen ons uiterste best om alles netjes te regelen. En nu willen we gewoon open, omdat het kan.
Constantijn Hoffscholte
adjunct-directeur Flower Art Museum
